Adwent to oczekiwanie na Boże Narodzenie i odprawiane przed wschodem słońca poranne Roraty z lampionami o godz. 6.30 (bez niedziel i świąt). Nazwa rorat pochodzi od słów łacińskiej zwyczajowej pieśni na wejście „Rorate caeli desuper” - tłumaczonej jako „Spuście rosę niebiosa”. Roraty to Msze św. wotywne o Najświętszej Maryi Pannie i zaproszenie do oczekiwania na przyjście Pana razem z Jego Matką.
24 listopada na Mszy św. o godz. 12.00 zostały pobłogosławione opłatki na stół wigilijny. Opłatki nie będą roznoszone do naszych domów. Pobłogosławione opłatki można otrzymać codziennie 'przed' i 'po' Mszy św. w zakrystii.
W sobotę 30 listopada 2024 r., na początku Mszy św. o godz. 18.30, zapaleniem świecy na wieńcu adwentowym, rozpoczynamy w naszej Wspólnocie Parafialnej czas adwentowego oczekiwania. Wejdziemy w nowy rok kościelny i duszpasterski, który będziemy przeżywać pod hasłem „PIELGRZYMI NADZIEI”.
Adwent to czas uczestnictwa we Mszy św. Roratniej. Prosimy Rodziców, by zachęcili swoje dzieci do udziału w Roratach. Będzie to wyrazem troski o dobre duchowe przygotowanie do Świąt Bożego Narodzenia. Dzieci i dorośli niech przychodzą z lampionami.
Można nabywać świece Caritas na stół wigilijny w ramach akcji „Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom”. Pozyskane środki finansowe pozwalają każdego roku na przeprowadzenie wielu pięknych dzieł miłosierdzia. Koszt małej świecy 10 zł., a dużej 20 zł. Świece można też nabywać w ciągu tygodnia w zakrystii po Mszy św.
ks. kan. Proboszcz Krzysztof Lis
RORATY 2024
Tegoroczne rozważania przygotowują nas do jubileuszu 100-lecia diecezji gdańskiej i mają przybliżyć miejsca związane ze św. Wojciechem, który nie tylko przyniósł wiarę na ziemię pomorską, ale naśladując Chrystusa oddał za Niego swoje życie.
Roraty 2024 w 'odkupicielu' - "W ogrodzie Św. Wojciecha". Foto
Św. Mikołaj, biskup - urodził się w Patras w Grecji ok. 270 r. Był jedynymdzieckiem zamożnych rodziców, uproszonym ich gorącymi modłami. Od młodości wyróżniał się nie tylko pobożnością, ale także wrażliwością na niedolę bliźnich. Po śmierci rodziców swoim znacznym majątkiem chętnie dzielił się z potrzebującymi. Podbił sobie serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także troskliwością o ich potrzeby materialne. Cuda, które czynił, przysparzały mu jeszcze większej chwały. Kiedy cesarz Konstantyn I Wielki skazał trzech młodzieńców z Miry na karę śmierci za wykroczenie, nieproporcjonalne do aż tak surowego wyroku, św. Mikołaj udał się osobiście do Konstantynopola, by uprosić dla swoich wiernych ułaskawienie. Podanie głosi, że wskrzesił trzech ludzi, zamordowanych w złości przez hotelarza za to, że nie mogli mu zapłacić należności. Św. Grzegorz I Wielki w żywocie Mikołaja podaje, że w czasie prześladowania, jakie wybuchło za cesarzy Dioklecjana i Maksymiana (pocz. wieku IV), Święty został uwięziony. Uwolnił go dopiero edykt mediolański w roku 313.
Po długich latach błogosławionych rządów Mikołaj odszedł po nagrodę do Pana 6 grudnia (stało się to między rokiem 345 a 352).
Święty Mikołaj - Postać Świętego, mimo skromnych wiadomości o jego życiu, jest jedną z najbardziej barwnych w hagiografii. Jest patronem Grecji, Rusi, Antwerpii, Berlina, Miry, Moskwy, Nowogrodu; bednarzy, cukierników, dzieci, flisaków, jeńców, kupców, marynarzy, młynarzy, notariuszy, panien, piekarzy, pielgrzymów, piwowarów, podróżnych, rybaków, sędziów, studentów, więźniów, żeglarzy. W ikonografii św. Mikołaj przedstawiany jest w stroju biskupa rytu łacińskiego lub greckiego. Jego atrybutami są m. in.: anioł, anioł z mitrą, chleb, troje dzieci lub młodzieńców w cebrzyku, trzy jabłka, trzy złote kule na księdze lub w dłoni (posag, jaki według legendy podarował biednym pannom), pastorał, księga, kotwica, sakiewka z pieniędzmi, trzy sakiewki, okręt, worek prezentów.
O popularności św. Mikołaja jeszcze dzisiaj świadczy piękny zwyczaj przebierania się ludzi za św. Mikołaja i rozdawanie dzieciom prezentów. W Polsce kult św. Mikołaja był kiedyś bardzo popularny. Jeszcze dzisiaj pod jego wezwaniem jest aż 327 kościołów w naszej Ojczyźnie. Po św. Janie Chrzcicielu, a przed św. Piotrem i Pawłem najpopularniejszy jest św. Mikołaj. Do najokazalszych należą kościoły w Gdańsku i w Elblągu. Zaliczany był do Czternastu Orędowników. Zanim jego miejsce zajął św. Antoni Padewski, św. Mikołaj był wzywany we wszystkich naglących potrzebach.
Symbole i zwyczaje Adwentu
- wieniec adwentowy – wieniec adwentowy, w formie okręgu, składa się z gałązek choinki, na których umieszcza się 4 świece, symbolizujące 4 niedziele Adwentu. Co niedzielę zapala się kolejną świecę. I świeca jest świecą pokoju, II wiary, III miłości, IV nadziei. Elementy wieńca symbolizują wspólnotę oczekującą w nadziei i radości na przyjście Pana. Znaczenie poszczególnych elementów jest następująca: zielone gałązki – życie, nadzieja; świece – światło, nadchodzącą Światłość; forma wieńca: krąg – powracający cykl życia.
- kalendarz adwentowy – specjalny kalendarz służący do odliczania dni od pierwszego dnia adwentu do Wigilii Bożego Narodzenia. Pomysł pochodzi z XIX wieku od niemieckich luteran. Zwyczaj ten znany jest i pielęgnowany w wielu krajach na całym świecie w rodzinach chrześcijańskich.
- lampion adwentowy – jest to rodzaj lampki, wykonanej w kształcie czworoboku zamkniętego, którego ścianki przypominają gotyckie witraże z symbolami chrześcijańskimi lub scenami biblijnymi. Wewnątrz lampionu umieszcza się świece lub małą żarówkę na baterię. Lampionami oświetla się pierwszą część mszy świętej roratniej, podczas której w kościele pogaszone są światła i panuje symboliczna ciemność. Lampion jest symbolem przypowieści Jezusa o roztropnych pannach, które z płonącymi lampami oczekiwały na przyjście Oblubieńca. (Mt 25, 1-13)
- wędrująca figura Matki Bożej – zwyczaj ten praktykowany jest w wielu polskich parafiach. Polega na przyjmowaniu figury Matki Bożej z kościoła po roratach przez to dziecko, którego serduszko, z zapisanymi dobrymi uczynkami wykonanymi dnia poprzedniego, zostało wylosowane przez księdza odprawiającego roraty. Najczęściej dziecko i jego rodzina przyjmują figurę Matki Bożej na jeden dzień.
- świeca roratnia (roratka; k. rzym.) – jest ona symbolem Najświętszej Marii Panny, która niesie ludziom Chrystusa – Światłość prawdziwą. W kościołach umieszcza się ją na prezbiterium obok ołtarza lub przy ołtarzu Matki Bożej. Biała lub niebieska kokarda, którą jest przepasana roratka mówi o niepokalanym poczęciu Najświętszej Marii Panny
