W środę rozpoczyna się okres Wielkiego Postu – czas pokuty za grzechy, czas skupienia, zastanowienia się nad sobą, poprawy tego, co w naszym życiu było złe. Podejmijmy dobrowolne umartwienia, zrezygnujmy z picia alkoholu, palenia papierosów, uczestnictwa w zabawach, by lepiej usłyszeć głos Boga, który wzywa nas do pokuty i nawrócenia. Niech będzie więcej modlitwy i dobrych uczynków. W okres Wielkiego Postu wprowadza nas Kościół Środą Popielcową przez posypanie głów popiołem. Obrzęd ten przypomina krótkość ziemskiego życia i potrzebę nawrócenia, bo nikt z nas nie jest bez grzechu!
W Środę Popielcową obowiązuje post ścisły!
(PRZYPOMINAMY: post ścisły obowiązuje wiernych między 18 a 60 rokiem życia, i oznacza spożycie 3 posiłków bezmięsnych w ciągu dnia, w tym jednego do syta. Osoby od 14 – 18 lat i po 60 - tce obowiązuje post zwykły).
Msze św. w środę popielcową będą odprawione o godz. 6.30, 7.00, 7.30, 9.00, 17.00 – z udziałem dzieci, 18.30 i 20.00.
Ks. Kan. Proboszcz Krzysztof Lis - z Ogłoszeń Parafialnych
Środa Popielcowa, rozpoczyna okres 40-dniowego przygotowania do największej chrześcijańskiej uroczystości - Świąt Paschalnych. Wielki Post trwa do początku liturgii Mszy Wieczerzy Pańskiej sprawowanej w Wielki Czwartek.
W Środę Popielcową - obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły (trzy posiłki w ciągu dnia, w tym tylko jeden - do syta). Prawem o wstrzemięźliwości są związani wszyscy powyżej 14. roku życia, a prawem o poście - osoby pełnoletnie do rozpoczęcia 60. roku życia. Prawo kanoniczne nie nakłada na wiernych obowiązku uczestniczenia w tym dniu w Eucharystii (chociaż jest to powszechną praktyką, z której nie powinno się rezygnować bez ważnej przyczyny). Podczas posypywania popiołem kapłan wymawia: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię bądź Prochem jesteś i w proch się obrócisz.
Z polskiej starodawnej tradycji wg przekazów :
Wśród pokarmów nie może być mięsa, tłuszczu zwierzęcego, a niegdyś także także nabiału, zaś jeszcze do niedawna podstawowym pokarmem tego okresu był żur i śledzie. „Postu przestrzegano bardzo ściśle. Nawet nie pito serwatki, lecz zlewano ją do beczek, a po Wielkanocy gotowano na niej kaszę jaglaną zwaną kwaśną. Gdy zostawał w domu chleb, po upieczeniu smarowany jajkiem lub smalcem żeby skórka się błyszczała, odkrawano ją i dawano ptactwu. Powszechnie spożywaną potrawą był barszcz żytni". W Siennowie (Jarosławskie) podczas śniadania gospodarz brał garnek w ręce i wypowiadał formułę: 'Chodź barszczu będziemy cię jeść'. Od tej pory jedzono go przez siedem dni tygodni postu jako jedyne pożywienie na śniadanie. Często na kolację w Środę Popielcową była tylko „kasza krzyżowa”, a więc…'przed snem należało uczynić znak krzyża i głodnym kładziono się spać'. O północy z środy na czwartek głos kościelnych dzwonów oznajmiał koniec zapustów i rozpoczęcie postu, ale nim ucichła muzyka schodzono się w karczmach, by 'przepłukać zęby po zapustnym mięsie' lub na tzw. 'kloca'.
Sam zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty, znany jest w wielu kulturach i tradycjach. W 1091 r. papież Urban II wprowadził ten zwyczaj jako obowiązujący w całym Kościele. W tym też czasie ustalono, że popiół do posypywania głów wiernych ma pochodzić z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku.